چربی قهوه ای و چربی سفید

یکی از مسائل مهمی که اکثر ما به آن توجه داریم چربی شکمی است و آن را به شدت خطرناک و برای سلامتی مضر می دانیم. بیایید بررسی کنیم که آیا چربی شکمی خطرناک است؟

فرض کنید الگویی تکراری را می بینیم و از آن نتیجه گیری ای را انجم می دهیم. هر جا حادثه رانندگی را می بینیم حتما پلیس راهنمایی هم در آنجا حضور دارد. نتیجه گیری این که دلیل به وجود آمدن حادثه رانندگی پلیس راهنمایی است و این پلیس خطرناک است.

نتیجه گیری مان درست نیست و خنده دار به نظر می آید چون همه مان می دانیم که پلیس راهنمایی آمده است تا حادثه را مدیریت کند و حضورش در نتیجه حادثه اتفاق افتاده است.

 

در مورد چربی شکمی هم اگر خطرناک فرضش کنیم نتیجه گیری مان نادرست است. ما بر اساس مشاهداتی که داشتیم چربی شکمی را با بیماری ها و ناسلامتی بدن مرتبط می دانیم در حالی که چربی شکمی دلیل و نتیجه است از عدم تعادل و ناسلامتی در بدن. چیزی که ما به صورت چربی شکمی مشاهده می کنیم خود دلیل و ریشه ای اصلی دارد.

 

همان طور که می دانیم استرس مزمن سبب می شود سطوح کورتیزول در بدن ما بالا رود و این باعث خواهد شد تا میزان گلوکز خون به صورت مزمن بالا باشد. نتیجه این اتفاق بالا بودن مزمن هورمون انسولین است. بالا بودن انسولین باعث ایجاد مقاومت به انسولین می شود که ریشه اصلی بیماری های مزمن امروزی مانند، دیابت نوع 2، کبد چرب، بیماری های قلبی عروقی، بیماری های کلیوی، سکته ها، بیماری های مغزی، نازایی، سندرم کیست تخمدان خانم ها و ... است. از طرف دیگر بالا بودن مزمن کورتیزول و انسولین باعث ذخیره سازی گلوکز اضافه در بدن به صورت چربی در ناحیه ی شکمی خواهد شد.

 

پس دلیل اصلی تجمع چربی ها در ناحیه شکمی کورتیزول و انسولین بالاست که در واقع عدم تعادل های هورمونی در بدن هستند.

 

چربی در بدن ما می تواند به دو صورت ذخیره شود. وقتی ما در اثر رژیم نادرست و سبک زندگی نامناسب بدنمان را وادار به ذخیره چربی می کنیم بدنمان می تواند به صورت زیر جلدی یا احشایی چربی ها را ذخیره کند.

 

در بین پوست تا لایه ماهیچه ای شکم لایه ای از چربی می تواند ذخیره شود، این چربی را چربی زیرجلدی(subcutaneous fat) می گویند و با تماس دست می توان آن را احساس کرد. این چربی در موقع استفاده برای بدنمان قابل دسترس تر است.

 

پشت بافت ماهیچه ای و در داخل شکم و در اطراف و داخل بافت های بدن نوعی از چربی تحت عنوان ا ذخیره می شود. با رشد بافت این نوع چربی در اطراف بافت ها فضای کمتری برای عملکرد بافت ها می ماند و در واقع بافت ها ممکن است با افت و مشکل در عملکردشان روبرو شوند. همچنین این نوع چربی می تواند در داخل خود بافت ها نیز ذخیره شود که به شدت التهاب زاست و برای بدن ما خطرناک می باشد. مصرف و دسترسی به این چربی به مراتب برای بدنمان سخت تر است. دسترسی به این بافت چربی توسط دستمان امکان پذیر نیست. 

یکی از راههای اندازه گیری ریسک وجود چربی احشایی تقسیم دور شکم به قدمان است که اگر عددی کمتر از 0.5 بیاید نشان از سلامتی و عدد بالای 0.5 نشان از وجود چربی احشایی است.

 

وقتی ما با رفتارمان و کارهایی ناصحیح بدنمان را مجبور می کنیم که چربی ذخیره کند بدنمان می تواند این چربی های را در نقاط نامناسبی ذخیره کند که مسائل سلامتی بسیاری را به بار خواهد آورد:

هفت ناحیه نامناسب و خطرناک که بدن در آنها می تواند چربی ذخیره کند:

1- کبد چرب، تقریبا همه مان این اصلاح را شنیده ایم، وضعیتی ناسالم از ذخیره چربی ها در کبد

2- پانکراس چرب، بعد از چرب شدن کبد بدن شروع به ذخیره چربی و چرب کردن پانکراس می کند که این امر به شدت عملکردهای پانکراس را تحت تاثیر قرار می دهد

3- قلب چرب، چربی ها می توانند در اطراف بافت قلب و همچنین داخل بافت ماهیچه ای قلب ذخیره شوند که ریسک حملات و بیماری های قلبی عروقی را به شدت افزایش می دهد

4- زبان چرب، بدن می تواند چربی ها را در انتهای زبان و اطراف ناحیه گلویی ذخیره کند که باعث گرفته شدن مجرای تنفسی، مشکلات تنفسی و به خصوص خروپف های شبانه خواهد شد

5- ماهیچه چرب، بافت چربی که در داخل ماهیچه ها ذخیره می شود و باعث ایجاد التهاب بسیار زیادی در این نواحی بدن می شود

6- شش چرب، اگر بدن بیش از اندازه مجبور به ذخیره سازی چربی باشد می تواند در اطراف شش ها و همچنین داخل بافت آنها نیز چربی ذخیره کند که می تواند منجر به اسجاد مشکلات تنفسی در فرد شود

7- کلیه چرب، ذخیره چربی احشایی در اطراف کلیه که ارگانی بسیار فعال می باشد سبب خواهد شد که به دلیل فشار به کلیه عملکردهایش تحت تاثیر قرار بگیرد و همچنین اگر چربی در داخل بافت کلیه تجمع یابد می تواند عملکردهایش را به شدت تحت تاثیر قرار دهد

 

نکته اساسی در برخورد با این مسائل این است که بدانیم دلیل اصلی ذخیره بالای چربی به صورت احشایی در بدن گلوکز بالای مزمن و در ادامه انسولین بالای مزمن است که سبب می شود بدن همیشه در وضعیت ذخیره سازی چربی قرار گیرد. کاهش و قطع مصرف کربوهیدرات ها و علی الخصوص کربوهیدرات های تصفیه شده اقدام اساسی است در کاهش سطوح انسولین و گلوکز خون که از ذخیره بیشتر چربی ها جلوگیری خواهد کرد. اقدام عملی بعدی پرهیز از میان وعده ها و ریزه خواری هاست که در ادامه به بدن ما این فرصت را خواهد داد تا بتواند از چربی هایی که ذخیره کرده است استفاده نماید.

 

همه ما از چربی ترس داریم. غذاهایی که در فروشگاهها وجود دارند برچسب کم چرب می خورند تا بهتر فروش روند. چربی طبیعی شیر را می گیریم و به نظرمان سالم تر می شود. این ترس و فرار از چربی ها از کجا نشئت می گیرد. 

سالها قبل دکتری آمریکایی به نام آنسل کیز تحقیقی مشاهده ای با نام تحقیق 22 کشور را انجام داد برای پی بردن به دلیل زیاد بودن بیماری های قلبی عروقی دربین آمریکایی ها در مقایسه با اروپایی ها و به این نتیجه رسید که دلیل اصلی ایجاد بیماری های قلبی عروقی چربی ها و به خصوص چربی های اشباع هستند. این نتیجه به توصیه های انجمن قلب آمریکا برای افراد تبدیل شد و به مرور به سایر کشورها و خصوصا کشور ما نیز سرایت کرد. حقیقت این است که با کم شدن مصرف چربی های اشباع و رژیم های کم چرب توصیه ای نه تنها بیماری های قلبی عروقی کاهش نیافته، بلکه افزایش یافته و ردپای بیماری های مزمن و مدرن دیگری به سبد بیماری های بشر امروزی اضافه شده است.

دلیل دیگر تر از چربی این است که ما دست می زنیم به چربی شکمی و می گوییم این چربی ها باید منشاء شان چربی هایی باشد که می خوریم. این نتیجه گیری به این می ماند که در جایی که آتش گرفته و آتش نشانی حضور دارد دلیل ایجاد آتش را آتش نشانی بدانیم.

چربی ها سالم نه تنها برای بدن ما ناسالم نیستند بلکه بسیار ضروری و لازم اند. غشاهای سلولی ما، مغز ما و منبع انرژی ترجیحی بدن ما چربی ها هستند. نوع چربی که مصرف می کنیم بسیار اهمیت دارد. چیزی که باید در رژیم غذایی مان و سبک زندگی مان بسیار به آن اهمیت دهیم.

 

یکی از مشکلات شایع در افرادی که بدنشان مقاومت به انسولین دارد مشکلات خواب است. من خودم کسی بودم که سالها از یک مشکل شایع رنج می بردم و واقعا دلیلی برای آن نمی شناختم و نمی دانستم که اصلا می توانیم این مشکل را درمان کنیم.

مشکل این بود که وقتی من می خوابیدم زمانهایی می رسید که نفس من قطع می شد و برای مدیریت این مسئله من در حالتی بین خواب و بیداری و خفگی تلاش می کردم تا نفس بکشم ولی این اتفاق نمی افتاد تا نهایت از خواب بر می خواستم و موفق می شدم تا نفس بکشم. این مشکل بارها اتفاق می افتاد و با من بود تا این که من شروع کردم به کارکردن روی سلامتی خودم و با هدایت خداوند مهربان به آگاهی هایی دست یافتم که با عمل به آنها اتفاقات سلامتی مثبت بسیار زیادی در زندگی من افتاد.

انرژی من افزایش پیدا کرد، تمرکزم زیادتر شد، مشکلات پوستی ام رفع شد و ... و یکی از مسائل مهمی که داشتم و این خفگی در خواب بود نیز حل شد و حدود دو سال است که شکر خدا این اتفاق نیافتاده است.

بعد از کسب اطلاعات سلامتی فهمیدم مشکلی که در خواب داشتم با نام آپنه خواب(sleep apnea) شناخته می شود و دلیل آن ذخیره شدن چربی در قسمت های نامناسب بدن(در این مورد نواحی گلو و زبان و شش ها) می باشد که دلیل آن نیز مقاومت به انسولین و عدم تعادل متابولیکی است. 

بسیاری از افراد در ج.امع با مشکلات خواب و بخصوص آپنه خواب به دلیل مسائل متابولیکی روبرو هستند و خبر خوب اینجاست که این مسائل کاملا با اصلاح تغذیه و سبک زندگی درمان می یابند. چیزی که خداوند متعال کمک کرد و من توانستم آن را در زندگی خودم انجام دهم.

 

بدن ما می تواند گلوکز و چربی را به عنوان منبع انرژی استفاده نماید. مشکلی که در استفاده از گلوکز به عنوان منبع انرژی وجود دارد این است که زمانی که گلوکز خون بالاست ما انرژی بالا و زمانی که گلوکز پایین است انرژی پایینی را تجربه خواهیم کرد. کسی که بدنش به صورت پیشفرض گلوکز می سوزاند در واقع وابسته به منبع انرژی ای است که می تواند به راحتی بالا و چایین شود. پشت سر هر بالا رفتن گلوکزی یک پایین آمدن زیاد گلوکز وجود دارد.

وقتی ما بدنمان بتواند از چربی ها استفاده کند، چربی هایی که منبع سرشاری از انرژی در بدن ما هستند می تواند انرژی پایداری را تجربه کند. از یک طرف با سوختن چربی ها کیتون ها تولید می شوند که منبع انرژی بسیار عالی ای است برای بدن و بخصوص مغز ما و از طرف دیگر بدنی که چربی می سوزاند گلوکز پایداری خواهد داشت و دیگر آن بالا و پایین شدن های متوالی گلوکز خون را دیگر تجربه نخواهد کرد.

برای اینکه بتوانیم به منبع سرشار انرژی یعنی چربی های بدنمان دست یابیم و آنها را به صورت پیشفرض بسوزانیم و در اصطلاح بدنمان را سازگار با چربی(fat adopted) کنیم بایستی سطوح انسولین خود را در حد بسیار زیادی پایین بیاوریم که این اتفاق نخواهد افتاد مگر با کاهش مصرف کربوهیدرات ها، پرهیز از ریزه خواری ها و میان وعده ها و روزه داری های مناسب.

 

بدن ما سیستمی دارد به نام هموستاز(homeostasis) که همیشه با این مکانیسم در عملکردهای مختلف خود را در تعادل نگه می دارد. مثلا اگر در مکان سردی قرار بگیریم بدنمان میزان گرمای تولیدی خود را برای نگه داشتن دمای بدن در حالت متعادل افزایش می دهد یا برای پایین آوردن دمای بدن در روزهای گرم عرق می کنیم. این سیستم هموستاز یا متعادل کننده در تمامی عملکرهای بدن صادق است.

در زمینه گلوکز خون نیز بدن ما دوست دارد گلوکزی پایدار را که در رنجی متعادل است نگه دارد و هر گونه بالا و پایین شدنی از این تعادل بدنمان را به واکنش خواهد داشت تا دوباره گلوکز خونمان را به تعادل در بیاورد.

هر اقدامی که باعث شود گلوکز ما از بازه نرمال بالاتر رود بدنمان را به ترشح انسولین وا خواهد داشت. انسولین میزان گلوکز خون را پایین خواهد آورد و اگر بدن به چربی ها اداپته نباشد این پایین آمدن ادامه خواهد داشت، حتی تا آنجا که از بازه ی نرمال پایین تر خواهد رفت و این پایین آمدن احساس خطر را در بدن ما فعال خواهد کرد(هم گلوکز بالا و هم گلوکز پایین برای بدنمان خطرناک است). بدن در این حالت هورمون استرس یا کورتیزول را ترشح خواهد کرد تا بتواند دوباره گلوکز را بالا ببرد تا به حد نرمال خودش برسد. هر بالا و پایین شدن گلوکز باعث ایجاد این استرس در بدنمان خواهد شد.

در واقع هر بالایی پایینی دارد و در این مواقع فرد زمانهایی با انرژی بالا(گلوکز بالا) و زمانهایی با انرژی پایین و با استرس(گلوکز پایین و ترشح کورتیزول) را تجربه خواهد کرد. بهترین اقدامات برای جلوگیری از بالا و پایین شدنهای گلوکز کم کردن مصرف کربوهیدرات ها و شکر و پرهیز از میان وعده ها و ریزه خواری ها است.

در بدن ما دو نوع چربی وجود دارد، چربی سفید و چربی قهوه ای(brown fat). بدنمان به طور معمول کالری ها را به صورت چربی سفید در بدنمان ذخیره می کند و این چربی ها انرژی های رزرو شده ی بدن هستند. اگر میزان چربی سفید در بدنمان افزایش پیدا کند بخصوص در ناحیه شکمی باعث ایجاد التهاب در بدن و مسائل سلامتی متابولیکی بسیاری مانند: چاقی، دیابت نوع 2، بیماری های قلبی عروقی، سکته ها، ناباروری و ... خواهد شد. 

بدن ما نوع دیگری از چربی ها را با عنوان چربی قهوه ای دارد. این بافت چربی قهوه ای در زمان تولد حدود 5% از وزن بدن را تشکیل می دهد و دلیل آن تولید گرما(thermogenesis) در مواقع سردی برای حفظ تعادل گرمای بدن کودک است. این بافت چربی رفته رفته با افزایش سن کاهش می یابد. در بدن افراد متناسب اندام نسبت به افراد چاق بیشتر وجود دارد و بیشتر در پشت گردن، اطراف شانه ها و اطراف ستون فقرات به میزان کمی وجود دارد. وجود این بافت چربی سالم به دلیل داشتن رگ های خونی بیشتر در خود و داشتن میتوکندری های بیشتر در سلول هایش باعث افزایش متابولیسم سالم بدن، تحمل سرمای بیشتر، حساسیت بیشتر به انسولین، تناسب اندام بیشتر و ... می شود.

می دانیم که سرما باعث فعال سازی بافت چربی قهوه ای در بدن می شود، لذا برای افزایش فعالیت و رشد بافت چربی قهوه ای حمام آب سرد و یخ روش هایی بسیار مناسب می باشند.

برای دیدن ویدئوهای سلامتی بیشتر می توانید از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید. همچنین آگاهی های دوره فوق العاده گام های اساسی برای سلامتی 1 که شامل بیش از 20 ساعت دوره آموزش ویدئویی در مورد شناخت کارکردهای بدن، به تعادل درآوردن هورمون های بدن با کمک تمرینات عملی و کاربردی و به صورت گام به گام است می تواند مرجع بسیار مناسبی برای عزیزانی باشد که می خواهند جدی تر روی سلامتی شان و رسیدن به تناسب اندام به صورت جدی تر کار کنند.