تاثیر روزه داری در جلوگیری و درمان سرطان

همه ما شنیده ایم که صبحانه مهمترین وعده غذایی است و برای داشتن انرژی کافی در طول روز بایستی این وعده کامل خورده شود. من سالها به این موضوع اهمیت زیادی می دادم. اول صبح صبحانه می خوردم، سر کار می رفتم، آنجا هم صبحانه می خوردم، حتی تنقلاتی داشتم که آنها را برای مواقعی که انرژی ام می افتاد با خودم می بردم و از آنها هم استفاده می کردم ولی دریغ از نتیجه ای کارا. همیشه سطح انرژی پایینی داشتم و نمی توانستم انرژی دلخواهم را تجربه کنم. 

خدواند متعال مرا هدایت کرد و توانستم به مسیری هدایت شوم که اطلاعات مفیدی در زمینه سلامتی و به خصوص مسئله روزه داری بدست آوردم و روش ها را امتحان کردم و نتایج عالی ای از لحاظ افزایش سطح انرژی و رسیدن به سلامتی گرفتم. قبلا وقتی روزه می گرفتم توام بود با بی حالی، خستگی و انرژی کم به طوری که آن را برای سلامتی مضر می دانستم ولی دانسته ها و آگاهی های جدید فرق می کرد. وقتی روزه می گرفتم دیگر خبری از گرسنگی و بی حالی نبود و بر عکس با روزه داری انرژی ام افزایش یافت و سلامتی ام در جنبه های مختلفی بهبود یافت.

در سلسله ویدئوهایی بیشتر از آگاهی های که کسب کردم را با عزیزان به اشتراک خواهم گذاشت.

زمانی که وعده ای را می خوریم به خصوص وعده ای پر از کربوهیدرات اولین کاری که بدن انجام می دهد این است که باید غذا را هضم کند و مواد مغذی و گلوکز وارد جریان خون شود و سپس به سلول هایمان برای مصرف انرژی برسد.

بعد از صرف غذا ابتدا گلوکز خون شروع به بالا رفتن می کند. مقداری از گلوکز برای مصرف انرژی به کار می رود و مقداری برای ذخیره. بخشی از گلوکز به صورت گلیکوژن در ماهیچه ها و کبد و بخشی به صورت چربی در نقاط مختلف بدن ذخیره می شود. اگر بدن فردی به چربی ها سازگار نباشد در این صورت از ساعت 6 تا 30 ام بعد از وعده(که غذایی نمی خوریم و اصطلاحا در فاز روزه داری هستیم) منبع انرژی بدن به طور عمده گلوکز است و این گلوکز از موادی که خوردیم و روشی به نام گلوکونئوجنسیس(Gluconeogenesis) که تولید گلوکز از ابتدا است تولید می شود. در این مدت اگر غذایی نخوریم تقریبا گلوکز بدن ثابت است و در این مدت با افزایش فاصله از زمان خوردن یواش یواش بدن ما استفاده از چربی ها را شروع می کند.

این مقدار چربی سوزی بعد از ساعت 30 ام روزه داری افزایش می یابد و رفته رفته تقریبا بیشتر انرژی بدن از چربی سوزی تامین می شود. سلول های بدنمان که میتوکندری دارند می توانند از این چربی به عنوان سوخت استفاده کنند. همچنین با پایین آمدن مناسب گلوکز خون و افزایش چربی سوزی بدن موادی به نام کیتون ها(Keyton) را ترشح می کند که این مواد برای مغز ما بسیار مفیدند و تا ساعت 72 روزه داری تقریبا بیش از 75% از انرژی مغز ما از کیتون ها تامین می شود که در این حالت ما انرژی بسیار فوق العاده ای را تجربه می کنیم.

یکی از دلایل عمده ترس از روزه داری این است که باور داریم در زمان روزه داری ماهیچه از دست می دهیم. آیا این درست است یا نه و مکانیسم های آن چگونه است؟

در زمان روزه داری عمده تامین انرژی ما از چربی های ذخیره شده بدن می باشد ولی این اتفاق با گذشت بیشتر از زمان روزه داری بیشتر خود را نشان می دهد. در ساعات اولیه بدن از گلیکوژن ذخیره شده در ماهیچه ها و کبد نیز استفاده می کند ولی این منبع محدودی برای تامین گلوکز مورد نیاز در زمان روزه داری است. در این زمان گلبول های قرمز، قسمتی از کلیه و در زمانهایی حداکثر 25% از انرژی مغ باید از گلوکز تامین شود. بدن ما برای تامین این نیاز از فرایندی به نام گلوکونئوجنسیس یا ساخت گلوکز از ابتدا استفاده می کند. بدنمان می تواند از آمینو اسیدها(پروتئین ها) و گلیسرول(چربی ها) گلوکز بسازد و در زمان روزه داری استفاده نماید. در ساعت های اولیه روزه داری اگر بدن به چربی ها اداچته نباشد پروتئین هایی در بدن شکسته و به گلوکز تبدیل می شوند ولی این پروتئین ها لزوما از ماهیچه های ما نیستند و از سلول ها کهنه و مرده، پوست کهنه و آسیب دیده و عوامل بیماری زا و بقایای آنها می تواند باشد و رفته رفته که از ساعت های روزه داری بیشتر می گذرد بدن چربی های بیشتری را می شکند و از گلیسرول حاصل برای استفاده در ساخت گلوکز استفاده می نماید.

همچنین در فاز روزه داری بدن مکانیسمی به نام اتوفوژی را فعال می کند و میزان ترشح هورمون رشد در بدن چندین برابر می شود. وجود این دو باعث افزایش چربی سوزی و تامین گلیسرول برای تولید گلوکز می شود و همچنین از شکسته شدن ماهیچه ها جلوگیری می کند. این مکانیسم سبب حفظ حیات انسانهای اولیه در زمانهای کمبود غذا بوده است.

روزه داری منافع زیادی از لحاظ سلامتی می تواند برای بدن ما داشته باشد که از جمله آنها می توان به منافع هورمونی روزه داری برای سلامتی مغز اشاره کرد:

در زمان روزه داری میزان هورمون رشد و هورمون BDNF(Brain Drive Neurotophic Factor) در بدن ما افزایش می یابد و این هورمون ها با هم برای رشد و سلامتی مغز ما بسیار مفیدند.

زمانی که ما چیزی را یاد می گیریم و یا در حال فعالیت ذهنی هستیم، ذهن ما ارتباطات و سیناپسهای جدیدی را ایجاد می کند. اگر این فعالیت های ذهنی در حضور خورمون رشد و BDNF صورت پذیرد بسیار موثرتر خواهند بود، به طوری که در روزه داری میزان این هورمون ها به میزان بسیار قابل توجهی افزایش می یابد و فعالیت های ذهنی سالم برای قوی تر شدن و رشد ذهن ما را سرعت می بخشند.

چرا با خوردن احساس خوبی پیدا می کنیم؟

ما انسان ها عادت هایی را ایجاد می کنیم و بعد از مدتی دلایل برخی کارها را نادانسته به این عاداتمان ربط می دهیم. فکر می کنیم که با خوردن غذا انرژی بدست می آوریم چون بارها غذا خورده ایم و احساس خوبی پیدا کرده ایم و این دلیل نتیجه گیری ماست. می خواهیم دلیل اصلی این احساس خوب بعد از غذا خوردن را بررسی کنیم.

با خوردن غذا در ابتدا گیرنده هایی چشایی دهان به مغز سیگنال می فرستند و مغز مرکز پاداشمان را فعال می کند و دوپامین ترشح می شود و ما احساس خوبی پیدا می کنیم. سپس مغز به کبد دستور می دهد و کبد از گلیکوژن های ذخیره شده می شکند و کمی گلوکز خون را بالا می برد. این اتفاق در چند ثانیه می افتد و غذایی که خوردیم نقشی در انرژی بالا رفته مان ندارد.

با پایین رفتن غذا در دستگاه گوارشی و تغییر قسمت های مختلف سیگنال های بیشتری به مغز ارسال می شود و مغز پاداش سیری دریافت می کند و حس زنده مانی که بری یکی دو روز منابع داری و باز دستور به کبد برای شکستن گلیکوژن بیشتر از منابع ذخیره شده و باز افزایش انرژی کمی دیگر. این اتفاق نیز در چند دقیقه رخ می دهد و باز خود غذایی که خوردیم تاثیری در انرژی بالا رفته ندارد.

غذایی که خوردیم در سیستم گوارشی هضم و گوارش می شود و انرژی و مواد مغذی آن جذب و وارد خون خواهد شد و مقداری برای انرژی جاری و مقدار اضافه تر برای ذخیره شدن استفاده خواهد شد. این اتفاق در 2 تا 4 ساعت بعد خوردن انجام می شود و تاثیر غذایی که خوردیم بر انرژی ما ظاهر می شود.

ولی چه اتفاقی می افتد که بسیاری از ما حتی 2 ساعت بعد از خوردن احساس گرسنگی و کمبود انرژی داریم؟ این احساس مطمئنا از کمبود انرژی واقعی نیست چون ما غذایی را که خورده ایم انرژی اش تازه آزاد و در دسترس است. دلیل اصلی این احساس گرسنگی از رفتار مغز ما ناشی می شود.

هر بار که گرسنه می شویم غذا می خوریم و با مکانیسمی که در بالا اشاره کردیم مراکز پادشمان فعال شده و احساس بهتری پیدا می کنیم(مانند اثر ترشح دوپامین مواد مخدر) و کمی انرژی از ذخیره هایمان آزاد می شود. این احساس خوب بعد از خورن عادتی است که از رفتار نادرست و تاثیر دارویی غذا ناشی می شود چیزی که درک صحیح آن و به کار گرفتنش در زندگی مان می تواند کمک بسیار خوبی به ما در رسیدن به تعادل بدنی و سلامتی مان داشته باشد.

آیا سطوح انرژی ما در روزه داری کم می شود؟ یا زیاد می شود و یا اینکه تفاوتی نمی کند؟

بسیاری بر این باور هستند که با روزه داری انرژی ما کم می شود و به این دلیل از روزه داری ترس دارند. من گذشته ها وقتی روزه می گرفتم گرسنگی شدید، خستگی و بی حالی زیادی را تجربه می کردم.

ما عادت کرده ایم در هر وعده غذا بخوریم چه گرسنه باشیم و چه نباشیم. ما وقتی تلویزیون می بینیم چیزی می خوریم. وقتی جایی غذایی می بینیم مانند فروشگاه مواد غذایی هوس می کنیم و باز می خوریم و ... . عادت خوردن در بسیاری از ما به دلیل کمبود انرژی نیست بلکه این ما هستیم که عادت هایی را در مغزمان ایجاد کرده ایم و مغز ما هر با با رسیدن موعد ما را گرسنه می کند، بی حال می کند و مجبورمان می کند که ما چیزی بخوریم تا احساس خوبی پیدا کنیم(یعنی ترشح دوپامین).

در زمانی که روزه هستیم بدن از گلیکوژن ذخیره شده در ماهیچه ها و کبد استفاده می کند. بدن ما در موقع روزه داری می داند که باید هوشیار باشیم و سرزنده و به دنبال غذا برویم. پس آدرنالین(اپی نفرین) ترشح می کند تا ما را هوشیار کند و کورتیزول ترشح می کند تا از سایر منابع گلوکز بدنمان را تامین کند. با این مکانیسم های بدن ما تمام نیازهای انرژی خود را تامین می کنیم. دلیل احساس گرسنگی ها و احساس های بی حالی که در ساعت های روزه داری حس می کنیم از عادت های بد غذایی که در قبل داشتیم و عدم شناخت مکانیسم های بدن ناشی می شود و به کم یا زیاد شدن انرژی در روزه داری ارتباطی ندارد.

از عمده دلایل تمایل افراد به روزه داری بحث کاهش وزن و چربی سوزی است. برای درک بهتر و کاربرد درست آن در زندگی مان ابتدا بایستی نقش هورمون انسولین را در چربی سوزی و ذخیره سازی چربی ها درک کنیم. 

اگر میزان سطوح انسولین در بدن بالا باشد بدن در فاز ذخیره سازی چربی قرار خواهد داشت و اگر میزان سطوح انسولین پایین باشد بدن می تواند به چربی هایی که ذخیره کرده است دسترسی پیدا کند و آنها را بسوزاند به عنوان منبع انرژی برای بدن.

هنگامی که در حالت عادی غذایی را می خوریم این غذا سبب افزایش گلوکز خون و سپس افزایش سطح انسولین در بدن ما می شود. زمانی پس از مدتی گلوکز پایین می آید و در ادامه انسولین شروع به پایین آمدن می کند ما دوباره چیزی می خوریم و این از پایین آمدن انسولین جلوگیری می کند و در ادامه انسولین بیشتر بالا می رود و این اتفاق در طول روز بارها و بارها می افتد به طوری که ما حتی به سطح انسولین چربی سوزی حتی نزدیک هم نمی شویم.

اگر ما روزه بگیریم و برای مدتی غذا نخوریم در ساعت 24 به بعد روزه داری سطوح انسولین به صورت بسیار مناسبی پایین می آید و در این حالت بدن شروع به استفاده از منابع چربی که ذخیره کرده است می کند. این فاز روزه داری و چربی سوزی می تواند تا روز دوم و سوم و حتی بیشتر ادامه پیدا کند که در این حالت بدن با کم کردن سطوح انسولین چربی سوزی بسیار عالی ای انجام می دهد. اگر در این حالت روزه داری وعده غذایی را بخوریم بدن از فاز چربی سوزی خارج خواهد شد ولی به این دلیل که می تواند از سطوح بسیار پایین تر انسولین شروع نماید بسیار سریع تر می تواند دوباره سطوح انسولین را پایین بیاورد و دوباره چربی سوزی انجام دهد.

مکانیسم انسولین برای چربی سوزی و ذخیره سازی چربی و تاثیر روزه داری در به تعادل در آوردن هورمون انسولین کمک بسیار شایانی می کند به ما در درک کاهش وزن و رسیدن اصولی به این مسئله.

با پی بردن به مکانیسم اتوفوژی(autophagy) در روزه داری انگیزه من برای انجام این فعالیت سالم چندین برابر شده است.

اتوفوژی یا خودخوری با روزه داری فعال می شود و بافت ها و ارگانهای آسیب دیده را شناسایی می کند و آنها را از بین می برد و بافت های سالم تر و جوان تر را جایگزین می کند.

بدن ما اندام های داخلی دارد و سلول ما هم به مشابه آن اندامک هایی را دارد. با فعال شدن اتوفوژی در روزه داری سلول ما هرس می شود، یعنی اندامک ها، پروتئین ها و قسمت های آسیب دیده اش شناسایی می شوند، شکسته می شوند و تبدیل به آمینو اسیدها و مواد اولیه می شوند و در جریان خون آزاد می شوند.

با ادامه روزه داری مغز استخوان ما شروع به ساخت سلول های بنیادی می کند. این سلول های بنیادی در واقع سلول های کودک هستند و می توانند به قسمت های مختلف بدن رفته و جایگزین بافت های فرسوده شوند. سلولی که با روزه داری و اتوفوژی هرس شده و قسمت های معیوبش را بخشیده به مغز استخوان برای دریافت سلول های بنیادی سالم پیام می فرستد. این مواد اولیه سالم جایگزین قسمت های کهنه از بین رفته می شود و در واقع با این کار سلول ما جوانتر و سالم تر می شود و این به ما کمک می کند که جوانتر و سالم تر شویم.

یکی از مسائلی که امروزه شیوع زیادی پیدا کرده است بیماری های خود ایمنی می باشد. بیماری های خوی ایمنی مانند انواع آرتروزها، بیماری ها و التهابات پوستی، هاشیموتو(بیماری خود ایمنی تیروئید) و بیماری ام اس که فرد را حتی برای حرکت به ویلچر نیازمند می کند بسیاری از افراد را درگیر می کند، این شرایط و بیماری ها با روزه داری قابل پیشگیری و بهبود هستند.

روزه داری با فعالسازی مکانیسم اتوفوژی بافت های آسیب دیده و به درد نخور را از بین می برد که خود به کم شدن التهاب و جلوگیری از مسائل خود ایمنی کمک شایانی می کند.

همچنین وقتی روزه می گیریم و سیست گوارشی خود را برای مدتی خالی نگه می داریم به بدنمان فرصت می دهیم تا بتواند خودش را بهبود ببخشد و علی الخصوص روده چکه کن(Leaky Gut)که دلیل اصلی ایجاد مسائل خود ایمنی در بدن است با روزه داری بهبود می یابد.

 

روزه داری با می تواند با مکانیسم های بسیار عالی از مسئله زوال عقل جلوگیری کرده و یا سرعت این فرآیند را بسیار کم کند. ذهن ما ارگانی است که برخلاف سایر ارگانها توانایی زیادی برای پاکسازی پروتئین های آسیب دیذه و بقایای آنها را ندارد و تجمع این باقی مانده ها می تواند باعث ایجاد مشکلاتی برای مغز شود. مثلا اینکه خود بیماری آلزایمر از تجمع بیش از اندازه این پروتئین های آسیب دیده ایجاد می شود. روزه داری با فعالسازی مکانیسم اتوفوژی و کمک به مغز برای افزایش توانایی پاکسازی اش می تواند این بقایای ناسالم را از بین ببرد و به سلامتی کغز کمک شایانی بکند.

روزه داری یکی از مهم ترین ابزارهایی است که می تواند مقاومت به انسولین را درمان کند و از مشکلات انرژی و نرسیدن گلوکز به مغز جلوگیری کند، یعنی با روزه داری مقاومت به انسولین سلول های مغزی کمتر می شود و این سلول ها می توانند دسترسی بیشتر و بهتری به گلوکز و انرژی بدن داشته باشند.

روزه داری همچنین می تواند التهاب را در جای جای بدن کاهش دهد. یکی از نقاط بدن که بسیار از التهاب آسیب می بیند مغز ما و سیستم عصبی ماست. با کم شدن التهاب با روزه داری التهاب در مغز و سیستم عصبی کم می شود و از زوال عقل جلوگیری به عمل می آید.

با روزه داری میزان چربی سوزی در بدن افزایش می یابد و با چربی سوزی کیتون ها در بدن ترشح می شوند، کیتون هایی که منبع انرژی پایدار و فوق العاده ای برای مغز ما می باشند.

از فواید دیگر روزه داری افزایش ترشح BDNF و هورمون رشد است که حضور همزمان این دو هورمون باعث رشد و سلامتی فوق العاده مغز خواهند شد.

 

روزه داری می تواند تاثیر بسیار مستقیمی بر سلامتی سیستم قلبی و عروقی ما داشته باشد. یکی از مسائلی که سلامتی قلبی عروقی افراد را امروزه به شدت تحت تاثیر قرار می دهد سندرم متابولیک است. ریشه اصلی سندرم متابولیک که با عوارضی مانند فشار خون بالا، گرفتگی عروق و حملات قلبی در ناحیه قلبی عروقی میتواند خود را نشان دهد مسئله ای به نام مقاومت به انسولین است.

پاسخ سالم سلول های بدن ما در مقابل انسولین این است که با افزایش انسولین که بعد از افزایش گلوکز اتفاق می افتد، سلول ها دروازه های خود را برای ورود گوکز و مواد مغذی باز می کنند و بعد از مدتی که گلوکز بدن متعادل شد انسولین نیز پایین می آید. مشکل از جایی شروع می شود که سلول ها به انسولین مقاوم می شوند یعنی در اثر رفتار نادرست با بدن و همچنین عادات و رژیم غذایی نامناسب سلول ها دیگر واکنش سالم را در پاسخ به انسولین ندارند و در زمانهای زیادی انسولین بدن به صورت مزمن بالاست. مقاومت به انسولین عامل اصلی سندرم متابولیک است و باعث ایجاد مسائل قلبی عروقی زیادی مانند فشار خون بالا، حملات قلبی و گرفتگی عروق می شود.

روزه داری در وهله ی اول می تواند مقاومت به انسولین را درمان کند و این باعث سلامتی متابولیکی بدن و سلامتی ناحیه قلبی عروقی خواهد شد. همچنین با افزایش ترشح هورمون رشد با روزه داری مزایای سلامتی زیادی برای قلب نیز ایجاد می شود.

 

روزه داری به صورت مستقیم می تواند از سرطانی شدن سلول های بدن جلوگیری کند و همچنین سلول های سرطانی و آسیب دیده را با مکانیسم هایی درمان می تواند درمان کند. سلول های سرطانی که در واقع سلول های از کنترل خارج شده بدنمان هستند که رشد بسیار زیادی انجام می دهند و منابع اطرافشان را می بلعند. این سلول های سرطانی به شدت به گلوکز وابسته هستند. وقتی بدن در فاز روزه داری قرار می گیرد میزان گلوکز وردی به بدن و سطوح آن کاهش می یابد و این کمک می کند به ضعیف تر شدن سلول های سرطانی.

از طرفی روزه داری با فعالسازی مکانیسمی به نام اتوفوژی سلول های سالم بدن را هرس و سالم تر می کند. تحقیقات نشان داده که افراد سرطانی با دریافت شیمی درمانی در فاز روزه داری نتایج بهتری از این درمانها دریافت می کنند. پس روزه داری می تواند کمک بسیار فوق العده ای به بهبود شرایط افراد سرطانی نماید.

برای دیدن ویدئوهای بیشتر در مورد کارکردهای بدن از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید. همچنین آگاهی ها و تمرینات دوره فوق العاده گام های اساسی برای سلامتی 1 منبع عالی ای است برای به تعادل دراوردن بدن و رسیدن به سلامتی پایدار و همه جانبه در زندگی.