علائم ناخوشایندی که ممکن است در 24 ساعت اول روزه داری اتفاق بیافتد

روزه داری یک سبک سالم زندگی و یک ابزار بسیار قدرتمند است برای اینکه بدنمان را از لحاظ متابولیکی به تعادل در بیاوریم به تعادل دربیاوریم و به سلامتی پایدار برسانیم. جدا از بحث مذهبی که پیرامون روزه داری وجود دارد، شناخت مکانیسم های روزه داری و یافته های علمی در این حوزه می تواند باور کلی افراد را به این مساله بازتر و بهتر کند.
در این بخش به بررسی سطوح گلوکز بدن در ۲۴ ساعت اول روزه داری می پردازیم. اجداد ما انسانهای پیشین همواره به غذا دسترسی نداشتند و در بسیاری از زمانها روزه بودند. از این رو است که روزه داری با فیزیولوژی و ساختار بدنی ما انسانها هماهنگی کامل دارد.
بعد از خوردن هر وعده، مقداری از گلوکز خون مصرف میشود و مقداری نیز ذخیره می شود. ذخیره سازی گلوکز در بدن به دو صورت چربی و گلیکوژن در کبد و ماهیچه ها صورت می گیرد. بدن ما می تواند بنابر اندازه ی ماهیچه ها و جثه فرد چیزی حدود 1700 کالری را که حدود مصرف کالری روزانه یک فرد است در کبد و ماهیچه ها ذخیره کند.
زمانی که بعد از وعده ی غذایی تا ۲۴ ساعت آینده چیزی نمی خوریم یا کاری که گلوکز بدن را افزایش دهد، انجام نمی دهیم، رفته رفته بدن که گلوکزش پایین می آید به دنبال منبع انرژی است و اولین و در دسترس ترین منبع گلیکوژن است که به گلوکز شکسته شده و در بدن مصرف می شود. در ۲۴ ساعت اول روزه داری عمده ی تامین انرژی بدن از گلوکز است و بخش بسیار کوچکی از چربی هاست که سهم چربی ها رفته رفته با بیشتر شدن ساعت های روزه داری افزایش می یابد.

زمانی که در فاز روزه داری قرار داریم تغییرات بسیار مهمی در هورمونهای بدن اتفاق می افتد، سه هورمونی که تغییرات اساسی در روزه داری را مشاهده می کنند، گلوکوگان (Glucogan) کورتنزول (Cortisol) ، و انسولین(Insulin) هستند که ما در ادامه میزان تغییرات آنها را بررسی خواهیم کرد.
هورمون گلوگان با روزه داری در بدن افزایش می یابد و با افزایش آن به دلیل نیاز بدن به منابع انرژی بیشتر، شروع به شکستن گلیکوژنهای ذخیره شده در کبد و ماهیچه ها می کند.
با روزه داری همچنین سطوح هورمون کورتیزول نیز به آرامی و کمی افزایش می یابد تا که گلوکونئوجنسیس یا تولید گلوکز از منابع آمینواسیدها و گلیسرول (چربی های ذخیره بدن) اتفاق بیافتد، حال آنکه این اتفاق در روزه داری زیاد و بیش از حد نرمال نمی افتد.
روزه داری سطوح انسولین بدن را کاهش می دهد و این یکی از بهترین و برترین اتفاقاتی است که با روزه داری برای بدن ما اتفاق می افتد. چون هورمون انسولین زمانی که گلوکز بدن بالاست و برای مدیریت گلوکز ترشح میشود و چون در روزه داری سطوح گلوکز بدن پایین و در سطوح معینی قرار دارد، سطوح انسولین بدن نیز رفته رفته در روزه داری کم و کم تر می شود و چرا این اهمیت دارد؟ چون انسولین بالا امروزه منشأ اصلی بیش از ۸۰ درصد از مسائل و بیماری های افراد در جوامع می باشد.

یکی از مکانیسم های خارق العاده و بسیار قدرتمندی که با روزه داری در بدن ما ایجاد می شود و اتفاق می افتد، اتوفوژی (autophagy) یا خودخوری می باشد. در ساعت های حوالی ۲۴ روزه داری این مکانیسم به آرامی شروع کرده و رفته رفته در ساعت های پیشتر و طولانی تر روزه داری میزان آن بالا و بالاتر می رود.
مکانیسم اتوفوژی یا خود خوری در واقع نقش بازیافت و تمیز سازی را در بدن ما بازی می کند. زمانی که در فاز روزه داری هستیم بدنمان می تواند انرژی خود را از چربی هایی که ذخیره کرده ایم سوزانده و تأمین نماید ولی برای تأمین پروتئین که واحدهای سازنده قسمتهای بدن می باشد با محدودیت هایی روبروست، از این رو برای تأمین پروتئین بدنمان نیاز دارد تا بازیافت و تمیز سازی هایی را روی پروتئین های بدن انجام دهد. بدن شروع می کند به فعالسازی مکانیسم فوق العاده هوشمند خود خوری و بازیافت یعنی اتوفوژی، تمامی بافتهای پروتئینی آسیب دیده، قدیمی، به درد نخور پوسیده و سلول های از کار افتاده شناسایی می شوند و بدن آنها را بازیافت نموده و دوباره به چرخه ی پروتئینی بدن باز می گرداند. پروتئینهای از کار افتاده و سلول های کهنه و به درد نخور تجزیه شده و دوباره به چرخه ی پروتئین بدن باز می گردند.
در واقع این اتفاق خارق العاده سبب می شود که بدن ما بافت های به در دنخور و کهنه را نوسازی کند. با اتوفوژی و بازیافت و جوان سازی سلول ها سیستم ایمنی بدن تقویت میشود زیرا سلولهای ایمنی بازسازی و جوان سازی میشوند و سلول ها و عوامل بیماری با کمک این مکانیسم شناسایی و از بین می روند.
هم چنین اتوفوژی باعث شناسایی و از بین بردن برخی از عوامل سرطانی می شود که در واقع نوعی سلول های آسیب دیده هستند.

برای تمامی افراد در هنگامی که وارد فاز روزه داری می شوند، در ۲۴ ساعت اول روزه داری ممکن است علائم و نشانه هایی اتفاق بیافتد که شاید ناخوشانید باشد. البته بسته به شرایط بدنی و ویژگی های متابولیکی و سلامتی متابولیکی فرد این تجربیات بسیار متفاوت خواهد بود.
علائم و نشانه هایی مثل گرسنگی، هوس به انواع غذاها ، خستگی، بی حالی ، سبک سری و سردرد، تغییر حالت های جسمی و ... علائم شایع هستند. اگر فردی از قبل تجربه ی روزه داری داشته باشد، بدنش از لحاظ متابولیکی سالم و منعطف باشد، بدنش اداپته به استفاده از چربی ها باشد در این وضعیت علائمی که فرد تجربه خواهد کرد کم بوده و ناخوشایند نخواهد بود. ولی اگر فرد از لحاظ متابولیکی سالم نباشد، تغذیه ی سالمی نداشته باشد، بیشتر علائم را تجربه خواهد کرد بخصوص در روزهای اول روزه داری. البته این علائم رفته رفته با پیشروی در روزه داری کم و کمتر خواهد شد و زمانی که بدن به استفاده از چربی ها اداپته شود، تقریباً از بین خواهند رفت هم چنین با رعایت نکاتی از جمله اصلاح سبک تغذیه و نکاتی کاربردی می توان این علائم را کمتر کرد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

برای دیدن ویدئوهای بیشتر در مورد کارکردهای بدن از بخش دانلودهای سایت استفاده نمایید.

همچنین آگاهی ها و تمرینات دوره فوق العاده گام های اساسی برای سلامتی 1 منبع عالی ای است برای به تعادل دراوردن بدن و رسیدن به سلامتی پایدار و همه جانبه در زندگی.